Yine
Beklerim Öldürmeye Beni
Sen
benim en büyük yoksulluğumsun,
en
fazla kimsesizliğim.
En
çok üşüdüğümsün,
çöl
gecesi harflerin ömrümü ördüğü.
Annemin
dövdüğü yerden kanırtıyorsun
düşlerimin
yalpalayan tarihini,
karnından
kovduğu yerden üflüyorsun
evvelimden
ahirime
kimsesizliğin
kara deliğini.
Afili
bir dize sık şimdi kalbimin tam ortasına, ki ko
kederden
eksileyim, acının müebbet atlasından
silinsin
artık suretim.
De
hadi, hangi cezanın suçuyum ben,
hangi
infazın hükmü?..
Hadi
gel bugüne unut beni ve sonsuza anımsa
böcekleyen
çocukluğumun yeraltı masallarını,
gam
üniformalı ilk gençliğimi kedere hecelenmiş,
yalnızlığın
sokak köpekliğinden iftiharla mezuniyetimi.
Bak
bunu saymam, yine beklerim öldürmeye beni.
Serkan
Engin
18
Aralık 2015
Yorumlar